Am Gockl sein Balke

Im Juni 2015 sehr frei nach den Gebrüdern Grimm verfasst.
Lang isch’s her, dâ isch a Zauberer en dr Mitte von ma Haufa Leut‘ gschtanda ond hât scheint’s schier omegliche Sacha gmacht. Bei seine Vorführonga hât’r an Gockl omanandr dappa lasse ond des kloine Viechle hât an schwera Balka gschloift, wia wenn der feder-leicht gwä wär.
Onder dene glotzende Zuschaur isch au a Mädle gwä, des hât a vierblättrigs Kleeblatt gfonda ghet. Der Glücksbrengr hât des Mädle richtig gscheid gm-acht ond s‘hât sich deshalb von solche Zaubrtrickla net blenda lassa. „Mensch Leut‘, guckat doch genau nâ. Des isch doch gar koi Balka, des isch doch bloß a Schtrohhalm“, hât’s gruafa ond den Zauberer drbei recht bla-miert. Ond was hend dia Leut‘ gmacht? Dia hend den Hexamoischter zom Flecka naus gjagt. Des hât dem abr recht gschtonka ond kreuznarret wia’r war, hât’r gschwora: „Mädle, des musch mr bosga.“
A baar Jährle spätr hât des Mädle – des jetzt scho a saubre Frau war, mit ällem was drzua ghört – heirata wella. Dia ganz Hochzichs-Bagag isch übr’s Feld marschiert, dort nâ, wo d’Kirch‘ gschtanda isch. Bloß uff oimal isch uff dem Weg dort nâ, des Bächle âgscholla gwä, ond es hât au koin Steg odr gar a Brückle geba. Di Braut net domm, hât ihre Röck‘ ällesamt nuffglupft, om durch den Bach zom durchwata. Wia se abr nâ mitte em Wassr gschtanda isch, war urplötzlich dr Hexamoischte am Ufr gschtanda ond hât se âgfrotzelt: „Ja wia, hosch den Du koin Glotzböbbel em Kopf? Sieh’sch Du denn net, des isch doch gar koi Wasser.“ Da isch dia Braut fascht vom Glauba abgfalle. Wia se an sich nondrguckt hât, dâ isch se mit hochzogne Röck‘ mittladren em blaublühenda Flachsfeld gschtanda.
Ondarom ganz blutt isch se gwä, ond älle Hochzichgäscht hend des gseah, was eigntlich bloss dr Bräutigam hät‘ seah derfa. Des war’s nâ mit dr Hochzich.